اخبار نجوم و فضایی 15 بهمن 1390

كشف بهترين نامزد «زمين دوم»!

ستاره‌شناسان موفق به شناسايي يك سياره صخره‌اي شده‌اند كه به نظر يكي از بهترين گزينه‌ها و كانديداهاي كشف شده تا كنون براي حيات محسوب مي‌شود.

سياره GJ 667Cc در ناحيه قابل سكونت به دور ستاره خود چرخيده كه دما را براي وجود آب مايع در سطح آن امكان‌پذير مي‌سازد.

اين سياره با استفاده از داده‌هاي تلسكوپ رصدخانه جنوب اروپا شناسايي شده كه در جست‌وجو براي حركات موجود در ستارگان كه نشانه وجود كشش گرانشي يك سياره در اطراف آن است، مورد بررسي قرار گرفته بودند.

جرم اين سياره جديد در حدود 4.5 برابر زمين بوده كه در اطراف ستاره GJ 667C در فاصله 22 سال نوري از زمين گردش مي‌كند. نور دريافتي توسط اين سياره مشابه زمين است.

به گفته ستاره شناسان، اين سياره در يك منظومه سه ستاره‌اي قرار گرفته كه دو ستاره ديگر در مجموعه ستارگان كوتوله نارنجي قرار مي‌گيرند.

ستاره GJ 667C از ساختار شيميايي متفاوتي نسبت به خورشيد برخوردار بوده و ميزان عناصر سنگين‌تر از هليوم آن مانند كربن، آهن و سيليكون بسيار پايين‌تر است.

اين كشف نشان دهنده اين مطلب است كه سيارات با قابليت برخورداري از حيات در محيط‌هاي بيشتري قابل مشاهده هستند.

اين ستاره، پيش از اين با يك سياره بزرگ در اطراف آن شناخته شده بود كه البته هيچ گاه اطلاعات آن منتشر نشد. اين سياره به قدري به ستاره خود نزديك بوده كه وجود آب در آن امكان‌پذير نيست.

دانشمندان همچنين بر اين باورند كه احتمالا يك سياره گازي و يك سياره ابرزمين ديگر در منظومه اين ستاره وجود دارد.

تصوير يكي از سردترين و منزوي‌ترين مكان‌هاي جهان :
ناسا، در تصويري جديد، به نمايش يك جسم سياه‌چاله‌اي شكل عظيم در آسمان در ميان انبوهي از ستارگان درخشان پرداخته است.

اين در حاليست كه اين سوراخ تاريك در حقيقت يك ابرماده موسوم به ابر مولكولي تيره است كه از عبور نور از ميان خود جلوگيري مي‌كند. اين ابر مولكولي يكي از سردترين و منزوي‌ترين مناطق جهان را در خود جاي داده است .

ابر به تصوير كشيده، موسوم به «برنارد 68 » ، كه يكي از برجسته‌ترين ابرهاي مولكولي به سمت صورت فلكي مارافساي بوده كه در اين تصوير به دليل تمركز بالاي غبار و گاز مولكولي كه عملا تمام نور مرئي ستارگان پيش‌زمينه خود را جذب كرده، به شكل يك سياه‌چاله ديده مي‌شود.

به گفته ستاره شناسان، از آن جا كه هيچ ستاره‌اي در اين تصوير ديده نمي‌شود، «برنارد 68 » احتمالا در فاصله نزديكتري قرار دارد. البته اين نزديكي در حقيقت، 500 سال نوري بوده و اندازه اين ابر حدود نيم ميليون سال نوري است.

شكل‌گيري دقيق اين ابرها هنوز مشخص نشده است؛ اما دانشمندان به اين امر آگاهي دارند كه اين ابرها خود مهد كودك ستاره‌هاي جديد محسوب مي‌شوند. به نظر مي‌رسد كه «برنارد 68 »، خود در حال تجزيه و تبديل به سيستم جديد ستاره‌اي است.

تصاویر جدید تلسکوپ هابل از دوقلوی کهکشان راه شیری
تلسکوپ فضایی هابل تصویری جدید از کهکشان مارپیچی میله ای یا کهکشان NGC 1073 به ثبت رسانده است، کهکشانی که اخترشناسان به دلیل شباهت زیاد به کهکشان راه شیری و به منظور درک بیشتر اسرار این کهکشان بر روی آن مطالعه می کنند.

 مرکز اکثر کهکشانهای مارپیچی از منطقه ای میله ای برخوردار است که در اثر کشیده شدن گازهای کیهانی به سمت مرکز کهکشان ایجاد شده و مواد مورد نیاز برای ساخته شدن ستاره های جدید و تغذیه ابرسیاهچاله ها را تامین می کند.
 
هابل از این کهکشان میله ای مارپیچی در صورت فلکی "ستوس، اژدهای دریایی" تصویری زیبا و ارزشمند به ثبت رسانده است، گفته می شود کهکشان راه شیری شباهت زیادی به این کهکشان داشته و خود یک کهکشان میله ای مارپیچی است.
 

کهکشان NGC 1073 یا کهکشان میله ای مارپیچی در صورت فلکی ستوس، اژدهای دریایی که شباهت زیادی به کهکشان راه شیری دارد

تصویر جدید هابل از وضوح و شفافیت بالایی برخوردار بوده و می تواند جزئیات قابل توجهی را از کهکشان NGC 1073 در اختیار اخترشناسان قرار دهد.

این تصویر زاویه باز که با کمک تلسکوپی زمینی به ثبت رسیده، منطقه ای که کهکشان NGC 1073 را در بر گرفته نشان می دهد

برخی از اخترشناسان بر این باورند که شکل گیری ساختارهای میله ای مرکزی در کهکشانها نشاندهنده عبور کهکشانهای مارپیچی از جوانی به بزرگسالی است. این ساختارهای میله ای مانند بیشتر در کهکشانهایی که مملو از ستاره های مسن تر و سرخ رنگ هستند تشکیل می شوند تا در کهکشانهایی مملو از ستاره های جوانتر و آبی رنگ.

تخمینها نشان می دهند کهکشان راه شیری 13.2 میلیارد سال سن دارد، یعنی این کهکشان تقریبا به پیری کل جهان است. در جهان اولیه تنها یک پنجم کهکشانهای مارپیچی دارای ساختارهای میله ای شکل بوده اند و دو سوم از این کهکشانها در جهان جدید دارای ساختارهای میله ای شکل شده اند.

منطقه IXO 5 و کوازارهای درخشانی که در دورافتاده ترین بخش از جهان هستی قرار گرفته اند نیز در تصویر جدید هابل دیده می شوند

در تصویر جدیدی که هابل به ثبت رسانده می توان دیگر پدیده های کیهانی را نیز مشاهده کرد، برای مثال در بخش بالا و سمت چپ تصویر ساختاری حلقه مانند دیده می شود که نشان دهنده منطقه جوان شکل گیری ستاره ای است که منبعی درخشان از پرتو ایکس به شمار می رود.

به نظر می آید این منبع پرتو ایکس با نام IXO 5 سیستمی دوتایی متشکل از یک سیاهچاله و یک ستاره باشد که در مدار یکدیگر در حرکتند. نقاط درخشان دیگر که در این منطقه دیده می شوند کوازارهایی (تب اختر) بسیار درخشان هستند که در اثر سقوط ماده به درون ابرسیاهچاله ها در کهکشانهایی که میلیاردها سال نوری از زمین فاصله دارند به وجود آمده اند.

تلسکوپ هابل

بر اساس گزارش میل آنلاین، شاید درخشش خیره کننده این سه کوازار این تصور را به وجود آورد که آنها نیز بخشی از کهکشان هستند اما این سه نقطه در واقع تعدادی از دورافتاده ترین اجرام در جهان هستی به شمار می روند که نور آنها با تاخیر زمانی فراوان به زمین می رسد.

ارتباط ایستگاه های زمینی با ماهواره نوید برقرار شد

 ایستگاه های كنترل و در یافت در شهر های ماهدشت كرج، تبریز، قشم، بوشهر و مشهد مقدس استقرار یافته است و همه ایستگاهها قابلیت ارسال فرمان و دریافت داده های سلامت ماهواره به همراه تصاویر را دارند.

ایستگاه تله متری و فرمان با استفاده از اطلاعات دریافتی از ایستگاه های رهگیری، ماهواره را رصد می كند و وظیفه دریافت و ارسال اطلاعات تله متری از ماهواره را انجام می دهد.

ایستگاه مركز فضایی البرز، مركز كنترل عملیات و فرمان ماهواره نوید علم و صنعت محسوب می شود و ایستگاه های دیگر را مدیریت می كند.

ایستگاه مركزی با استفاده از اطلاعات دریافتی، وظیفه هدایت و كنترل ماهواره همچنین كنترل تله متری و فرمان ماهواره را به عهده دارد.

براساس این گزارش امكان مشاهده زنده وضعیت استقرار و مسیر حركت ماهواره 'نوید علم و صنعت' در سایت www.n2yo.com وجود دارد.

ماهواره ملی نوید علم و صنعت بامداد جمعه و به مناسبت چهاردهم بهمن ماه و سومین روز دهه مبارك فجر و روز ملی فناوری فضایی به دستور رییس جمهوری به مدار زمین پرتاب شد .

این ماهواره از جمله ماهواره های سنجش از راه دور است كه ماموریت آن تصویربرداری از زمین با دقت تصویربرداری مناسب است.

این ماهواره به وزن 50 كیلوگرم و در زاویه انحراف مداری 55 درجه قرار دارد و از كلاس ماهواره های میكرو است .

دنباله‌دار گاراد در کنار خوشه کروی هرکول

دنباله‌دار گاراد با نام علمی C/2009 P1 در صورت‌فلکی جاثی (هرکول) اقامت دارد و در اواخر اسفند و اوایل فروردین به فاصله 195میلیون‌کیلومتری زمین خواهد رسید و با چشم غیرمسلح دیده خواهد شد.

تصویر زیر را رولاندو لیگاستری در نیومکزیکو گرفته و این دنباله‌دار را در نزدیکی خوشه ستاره‌ای کروی M92و چند کهکشان دوردست نشان می‌دهد. این دنباله‌دار در حال حاضر از قدر 6.5 دیده می‌شود و به همین دلیل فقط با دوربین‌های دوچشمی یا تلسکوپ قابل مشاهده است.
دنباله به رنگ سفید-زرد از ذرات غبار فوران‌یافته از هسته دنباله‌دار تشکیل یافته و مسیر تقریبی حرکت دنباله‌دار را نشان می‌دهد. اما دنباله آبی‌رنگ که جهت مخالف خورشید را نشان می‌دهد، از ذرات گاز یونیزه‌ای تشکیل شده که تحت تاثیر بادهای خورشیدی به عقب رانده شده و از خود نور منتشر می‌کنند. در منظومه شمسی، این دنباله‌های آبی‌رنگ یونی جزو معدود منابع تولید نور مریی غیر از خورشید به شمار می‌روند. اغلب اجسام منظومه شمسی با بازتاب‌کردن نور خورشید دیده می‌شوند و از خود نوری منتشر نمی‌کنند.

مشاهده بشقاب‌پرنده‌ای به اندازه یک اتوبوس در آسمان تگزاس ؟!؟
شب گذشته، مردم بسیاری در شرق تگزاس و اوکلاهاما شاهد عبور جسمی روشن‌تر از ماه بدر در آسمان بودند که طی 8 ثانیه بخش وسیعی از آسمان را درنوردید و پس از انفجاری بزرگ تکه‌تکه‌شد.

هرچند تصاویر اندکی از عبور این جسم ثبت شده، اما دوربین‌های خودکار ناسا در نیومکزیکو توانسته‌اند از 800 کیلومتر دورتر این جسم را ثبت کنند. البته بهترین تصاویری که تاکنون بدست‌آمده توسط دوربین داشبورد یکی از خودروهای پلیس شهر لیتل‌ریور-آکادمی ثبت شده است که در ادامه مشاهده می‌کنید. توجه داشته باشید اجسام آسمانی به مراتب کم‌نورتر از آن‌چه با چشم دیده می‌شوند، در دوربین عکاسی و دوربین فیلم‌برداری ثبت می‌شوند.
به گزارش شاهدان عینی، این جسم حوالی ساعت 20:00 اول فوریه به وقت استاندارد مرکزی ایالات متحده (مقارن با 5:30 بامداد 13 بهمن 1390 به وقت استاندارد ایران) در آسمان ظاهر شد و تابشی روشن‌تر از ماه بدر و به رنگ سفید ساطع کرد. اندازه آن نصف ماه تثلیث بود و پس از مدتی کوتاه به دو تکه بزرگ و تعداد زیادی تکه‌های کوچک‌تر تقسیم شد.
به گفته کارشناسان ناسا، این جسم به احتمال بسیار زیاد شهاب‌واره‌ای به اندازه یک خودرو یا حداکثر یک دستگاه اتوبوس بوده و به‌طور طبیعی در جو زمین سقوط کرده و بر اثر اصطکاک با جو زمین، داغ شده و این نمایش زیبا را به راه انداخته است. بنابراین این جسم نه بقایای ماهواره‌ای از کارافتاده است، نه جسمی دست‌ساز بشر و نه فضاپیمای موجودات هوشمند فضایی!

منابع:

خبرگزاری ایسنا، مهر و خبر آنلاین